Ruch Światło-Życie Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej

Raz w roku, na przełomie roku liturgicznego w Częstochowie, odbywa się Oaza Rekolekcyjna Diakonii Jedności. Gromadzi ona osoby posługujące w diakoniach centralnych i diecezjalnych diakoniach jedności. W ramach tych rekolekcji ma miejsce, wprowadzenie w nowy temat roku formacyjnego . W kolejnym roku w Ruchu, podejmowany będzie temat ''Młodzi w Kościele''. Nasz Ruch powszechnie jest kojarzony przede wszystkim z tą grupą wiekową. Widoczne jest jednak, iż coraz trudniej trafić zarówno z Dobrą Nowiną, jak i jakimkolwiek przekazem pro wspólnotowym do młodych. Dlatego ORDJ, był czasem dzielenia się różnych diecezji i diakonii, inicjatywami jakie podejmują w ramach akcji ewangelizacyjnych. Wygłoszone były konferencje na temat jak ewangelizować dziś, oraz o tym jakie są cechy współczesnej młodzieży.

  1. Współczesna młodzież żyje w epoce multimedialnej i informatycznej

Znak czasu:

Myślą bardzo obrazowo, żyją w cywilizacji obrazu. Chcą być zawsze conection bo żyją w kulturze łączności. Badania pokazują również, że młodzi np. za pomocą facebooka często umawia się na spotkania w realu, bo ważne są dla nich osobiste więzi.

Jak ewangelizować:

Trzeba wykorzystywać nowoczesne narzędzia, filmy, prezentacje, portale społecznościowe. Obraz w tym przypadku komunikuje nas z drugim człowiekiem na innym poziomie niż słowo.

  1. Ewangelizujemy ochrzczonych.

Znak czasu:

W Polsce, młodzi są w zasięgu oddziaływania orędzia chrześcijańskiego. Zdecydowana większość z nich deklaruje się jako wierząca. Na ogół mają podstawową wiedzę religijną i osłuchani są w tematach dotyczących prawd wiary, a nawet są przekatechizowani, co nie znaczy że przekłada się to na ich osobistą relację do Boga. Nie raz bywali na rekolekcjach szkolnych i widzieli scenki ewangelizacyjne, znają ich sedno. Osłuchani są ze współczesnymi piosenkami religijnymi.

Jak ewangelizować:

Nie ma potrzeby przekazywania im całego kerygmatu, wykładania wszystkiego od początku na temat wiary Jezusa czy objawienia. Ważniejsze od tego jest, by przekazywać młodym doświadczenie Boga żywego, obecnego w naszym życiu. Abyśmy naszym życiem, tym jak się zachowujemy, tym co mówimy, pokazywali Boga. Mamy być autentycznymi ludźmi, bogatymi wewnętrznie i tym się z nimi dzielić każdego dnia uczestniczyć w ich rzeczywistym środowisku.

  1. Wiara nie jest dziś oczywistością.

Znak czasu:

Wiara i związany z nią styl życia jest dla wielu współczesnych ludzi tylko jedną z alternatyw, nieraz niemal nieobecnych, podczas gdy inne alternatywy są prezentowane obficiej, są o wiele bardziej atrakcyjne i za niższą cenę. Wybierają zajęcia sportowe, muzyczne, językowe, różnego rodzaje kursy. Bóg w naszej katolickiej Polsce nie jest już oczywistością dla przeciętnego młodego człowieka. Rodzice najczęściej nie potrafią przekazywać doświadczenia wiary swoim dzieciom.

Jak ewangelizować:

Wiarę musimy przekazywać w sposób atrakcyjny, jako alternatywny sty życia. Trzeba wydłużyć czas ewangelizacji o preewangelizację, rozumianą jako czas stawiania młodzieży pytań o sens życia, o ich przyszłość, o wartości, by zatrzymali się nad tematem Boga i wiary. Więcej przedsionka, mniej ołtarza. Musimy angażować się w inicjatywy parafialne. Organizować bale, koncerty, akcje. Żyć wydarzeniami Ruchu, wciąż się rozwijać.

  1. Zaszczepić tęsknotę

Znak czasu:

Dzisiejszy świat jest przekatechizowany. Wiara wielu młodych kojarzy się z nudą. Ludzie nie chodzą do kościoła, bo nie tęsknią.

Jak ewangelizować:

''Jeśli chcesz zbudować statek, nie wysyłaj mężczyzn, by zbierali drewno, nie wydawaj im poleceń, ale zaszczep w nich tęsknotę za przygodą i dalekimi podróżami.'' - A. De Saint-Exupery.

Często na naszych spotkaniach oazowych jest po prostu nudno, wszystko jest przewidywalne. Spotkania przygotowujemy w biegu. Nasze wspólnoty nie są radosne, nie tętni w nich życie. Nikt nie czuje się komfortowo w środowisku gdy jest tzw. stypa. Trzeba aby była w nas radość spotkania. Nasza wspólnota musi tętnić życiem. Młody człowiek musi tęsknić za wspólnotą, za kolejnym spotkaniem oazowym. Zaszczepić do wspólnoty (niekoniecznie od razu formacyjnej) dając poczucie przynależności i bliskiej więzi.

  1. Maksimum wrażeń, minimum czasu.

Znak czasu:

Młodzi są bombardowani strumieniami różnych wrażeń. Są ogłuszeni, otępieni, znieczuleni na świat własnych przeżyć, emocji, a także na świat zewnętrzny.

Jak ewangelizować:

Stwarzać przestrzeń na myślenie, na refleksję oraz szukanie odpowiedzi na najważniejsze pytania ich życia. Można to robić w niebyt wielkich dawkach na raz. Potrzeba aby zatrzymać się indywidualnie nad każdym.

  1. Autentyzm przekazu

Znak czasu:

Jedną z największych wartości jest autentyzm, szczerość. Młodzi nie lubią odrealnionych aniołów czy świętych, chcą usłyszeć, że my również mamy problemy, podobnie jak oni, i że my także nie wiemy, dlaczego one są.

Jak ewangelizować:

Wielką rolę w ewangelizacji odgrywa świadectwo, rozumiane jako opowiadanie o swojej historii życia. Tematyka świadectwa jest w pewnym sensie nawet drugorzędną, najważniejszy jest autentyzm przekazu.

  1. Prawdziwe jest to, co przeżyłem

Znak czasu:

Dla młodego człowieka najcenniejsze jest to, czego sam doświadczył i co osobiście wybrał. Można nawet powiedzieć, że dla wielu współczesnych ludzi prawdziwe jest zasadniczo tylko to, czego sami doświadczają. Dla nich nie istnieje obiektywna prawda.

Jak ewangelizować:

Wprowadzać młodych w przeżywanie wiary i modlitwy. Dzielić się własnym doświadczeniem Boga, własnym doświadczeniem modlitwy.

  1. Pokolenie matrix

Znak czasu:

Wielu młodych nie rozumie Kościoła, jest to dla nich swoisty matrix z systemem przykazań, tradycji, obrzędów, których sensu nie rozumieją i dlatego nie chcą ich zaakceptować. Są natomiast otwarci na różne nowe formy celebracji wiary, nie znikł w nich głód Boga.

Jak ewangelizować:

Na etapie ewangelizacji nie mówić im o przykazaniach ale głosić im Jezusa i życie w Duchu Świętym. Ważna jest inkulturacja. Nie używać teologicznego żargonu. Pokazywać Ewangelię niosącą spójny system wartości.

  1. Kryzys rodziny

Znak czasu:

Młodzi cierpią z powodu rozpadu więzi rodzinnych: konfliktów, alkoholizmu rodziców, nie umiejętności wypełniania przez rodziców roli ojca i matki. Jest to główne pole bitwy duchowej. Największy wpływ na młodych mają rodzice, a zwłaszcza matka. Ojciec jest często nieobecny w ich życiu.

Jak ewangelizować:

Temat relacji w rodzinie powinien być jednym z ważnych tematów poruszanych na etapie ewangelizacji. Organizować spotkania z rodzicami, aby zaprosić ich do współpracy albo przynajmniej pozyskać ich zaufanie.

  1. Akceptacja i więzi

Znak czasu:

Młodzi szukają dziś akceptacji, dowartościowania, bliskich więzi z drugim człowiekiem. Mają lęk przed pominięciem, utratą czegoś ważnego. Ciągle starają się być na bieżąco w sieci i w modzie, gadżetach.

Jak ewangelizować:

Ukazywać wagę wspólnoty dla człowieka. Zapraszać ich do wspólnoty. W czasie spotkań tworzyć przyjazną atmosferę. Stosować metodę małych grup z możliwością wypowiadania się, wyrwać z anonimowości.

  1. Cicha desperacja

Znak czasu:

Młodzi są głęboko poranieni, doświadczają cierpienia, własnej bezsilności, poczucia opuszczenia przez Boga i ludzi.

Jak ewangelizować:

Pokazywać im nasze własne zmagania ze słabościami. Uświadamiać, że nie ma ludzi spisanych na straty.

  1. Epoka przekraczania granic

Znak czasu:

Dzisiaj już nie ma dla nich granic, kulturowych, obyczajowych, grzechu, religii, progu śmierci. Lubią przekraczać granice, żyć na adrenalinie. Wolność jest dla nich wartością absolutną.

Jak ewangelizować:

Pokazywać, że Jezus też przekraczał granice, formalizmu w wierze i ciasnego myślenia, wykluczenia społecznego, uzależnień, granice śmierci.

Jaka jest największa przeszkoda w ewangelizacji w naszych czasach?

Jest nią brak gorliwości, a zwłaszcza brak radości i nadziei u wielu głosicieli Ewangelii.

Nowe hasło roku ''Młodzi w Kościele'', będzie dla naszych wspólnot czasem zastanowienia się czy nasze ewangelizacje które podejmujemy są skuteczne i czy w ogóle podejmujemy w naszym codziennym życiu, inicjatywę do mówienia drugiemu człowiekowi o Bogu. Będzie uczciwym podejściem do zrobienia rachunku sumienia, nad wspólnotą w której wzrastam. Czy jest żywa, radosna i czy zachęta młodych z przedsionka Kościoła do wstąpienia do środka.